Nou, een blog dus... Nooit gedacht dat ik nog eens een blogger zou worden... Maar na gisteren toen ik het vreselijke nieuws kreeg dat de verharding in mijn borst een monster bleek te zijn, lijkt het me wel handig. Ten eerste om mijn eigen gedachten op een rijtje te krijgen.
In de afgelopen twee weken is het me wel duidelijk geworden dat ik me beter voel als ik over het monster praat (hoewel het tot voor gisteren nog geen monster was). Bijvoorbeeld gisteren: bij de eerste die ik sprak en waar ik het woord "chemo" tegen zei, brak mijn stem. Ik moest even stoppen met mijn verhaal. Na de vijfde keer vertellen klonk het inmiddels als een gewoon woord en nu kan ik de gebeurtenissen van de afgelopen week vertellen alsof ik het heb over iets doodnormaals heb, zoals het stofzuigen van de kamer. De arts heeft me gisteren tenslotte gemeld dat we voor volledige genezing gaan en dat ik waarschijnlijk gewoon 105 jaar oud ga worden. Dat laatste vindt mijn vader dan weer jammer, want dan word ik volgens hem een jaar ouder dan hij. :-) Maar wat ik bedoel is dat vooralsnog het monster er wel zit, maar dat het nog niet uit zijn kooi is gekomen en het ernaar uit ziet dat we het kunnen verslaan. Er is dus geen reden om in zak en as te gaan zitten.
Een tweede reden is dat een blog de manier is om iedereen op de hoogte te houden van de ontwikkelingen rondom mijn gevecht met het monster. Het is ongelooflijk hoeveel lieve reacties wij (Ivor en ik) gisteravond hebben gekregen nadat we (slechts een paar mensen...) hebben ge"informeerd. Het voordeel (en soms nadeel) van wonen in een dorp is dat nieuws zich snel verspreidt. Ik hoefde dus niet zelf iedereen te informeren. Binnen een paar uur had het bericht zelfs vakantiegangers in Frankrijk bereikt :-)
Maar het gaat voor mij onmogelijk zijn om iedereen persoonlijk op de hoogte te houden. Daar heb ik ook niet veel zin in. Ik weet nu al dat er ook slechte tijden gaan komen en hoewel praten helpt, zal ik daar niet altijd zin in hebben of de energie ervoor kunnen opbrengen.
Maar zoals ik deze blog ook al begon, ik doe het in de eerste plaats voor mezelf. Dat zal dan ook betekenen dat er zaken op komen te staan waarvan je misschien denkt: "Dat had ik liever niet geweten" of "Ohoh, moet je dat nu zo plastisch vermelden?". Bij deze alvast sorry daarvoor. Dan hoef ik dat later niet meer te doen. :-)
Lieve Meta, wat een verhaal. Maar ik zeg punten voor jouw en zero punten voor het monster. Jij gaat het zeker winnen. Succes, sterkte en al het andere wat hier voor jouw, nu van toepassing zou wezen. Liefs Emmy en Antoine.
BeantwoordenVerwijderen