Het behandelplan

Tot aan gisteren verliep het traject "soepeltjes". Natuurlijk is het niet iets leuks waar je mee bezig bent, maar vanaf het eerste doktersbezoek tot aan de uitslag verliep alles voortvarend. Na het bezoek aan de huisarts binnen een halve dag een afspraak voor de mammapoli. Dat kon zelfs binnen enkele dagen. Dat het vier dagen later werd, kwam doordat ik zelf eerst op vakantie wilde. In 1 dag alle onderzoeken. Drie dagen later de uitslag. Ok'e een aanvullende MRI noodzakelijk, meteen de volgende dag ingepland. Op dinsdag de groep met specialisten bij elkaar en dinsdagmiddag het behandelplan. Lekker, het loopt en het loopt snel. Tot gisteren dan.

Om 16.00 uur hadden we een afspraak met de verpleegkundige specialist waar we ook de uitslag van hadden gekregen. Om 16.15 uur werd duidelijk dat het spreekuur wat uitliep. In de wachtkamer werd al verteld dat vorige week de wachttijd was opgelopen tot een anderhalf uur. Om 17.00 uur werd duidelijk dat er een nieuw record gevestigd ging worden. Om 18.50 uur waren we dan eindelijk aan de beurt....

Wachten hoort erbij. Ik wil ook graag dat er voor mijn vragen de tijd wordt genomen en gun dat een ander dus ook. Gisteren kwamen er alleen maar "slecht-nieuws-gevallen" voorbij, dus die vergen wat meer tijd. Maar geef dan door hoe lang de wachttijd ongeveer is! Er hangen borden op de gang om dit aan te geven, maar voor onze afspraak stond er geen wachttijd op vermeld. Voor een andere arts stond er een uur, maar aan het eind van de dag zat zij ook op drie uur. Als wij hierover beter ge"informeerd waren, dan zouden wij koffie zijn gaan drinken of een rondje boulevard zijn gaan doen. Ik zat nu eenmaal niet te wachten totdat mijn auto APK gekeurd zou zijn. Ik zat op hete kolen wat het behandelplan zou worden en of er nog nieuwe dingen uit de MRI zouden zijn gekomen.

Enfin, om 18.50 uur waren we dan aan de beurt. Niet bij degene waar we een afspraak bij hadden, want die zat inmiddels in vergadering en mijn dossier werd overgedragen aan een chirurg. In eerste instantie niet heel fijn, maar het was een kordate tante dus uiteindelijk was ik wel blij met haar.

Nu even heel klinisch kort en duidelijk op een rijtje wat er gaat gebeuren:

1. Weghalen van de zogenaamde schildwachtersklier om te kijken of er nog ergens uitzaaiingen zijn op celniveau. Er is geen enkele indicatie daarvoor, want er zijn geen tumoren in mijn oksel gevonden, maar hierover moet nog wel 100% zekerheid verkregen worden. Deze operatie zal op 1 dag plaatsvinden binnen 3 weken.
2. Starten van de chemotherapie om de tumor kleiner te maken. Dit is nodig om de uiteindelijke operatieve verwijdering mogelijk te maken. Dat is nu nog niet mogelijk. En het is nodig om huid vrij te krijgen (de tumor ligt aan de oppervlakte) die nodig is voor de reconstructie van de borst.
3. Operatieve verwijdering van de tumor. Of dit een volledige amputatie wordt of een borstbesparende operatie is nu nog niet duidelijk.
4. Bestraling.

Al met al gaat het hele medische traject een jaar duren.

Als je dit leest, zijn er nog een heleboel vragen. Wat voor chemo? Kan ik blijven werken? Word ik (heel) ziek of kaal? Kan ik op vakantie? Etcetera. Hiervoor moet ik volgende week naar de oncoloog en de mammacare verpleegkundige. En dat vind ik nu dus wel frustrerend. Ik heb nu nog meer vragen dan gistermorgen en ik begin me te realiseren dat dit misschien wel gedurende het hele traject blijft. Continu afwachten, steeds weer onduidelijkheden, steeds weer nieuwe vragen....