Vandaag stond een afspraak met het ZRTI op het programma. Een intakegesprek voor de bestraling die na de borstoperatie zal gaan plaatsvinden. De afspraak was vorige week dinsdag gemaakt voor vandaag. Toen leek het me niet handig om dat twee dagen na de operatie te doen. Geen idee hoe ik me nu zou voelen. En aangezien de bestraling nog wel een half jaartje op zich laat wachten, vroeg ik of het niet een weekje later kon. Als antwoord kreeg ik dat de chemo niet zou starten voordat ik dit gesprek had gehad, dus heb ik de afspraak maar laten staan.
Vandaag mocht ik dus op bezoek bij dokter Griep. Normaal gesproken noem ik geen namen in mijn blog. Maar ik vind het zo grappig dat iemand die Griep heet dokter wordt.... Een zeer sympathieke man overigens die de MRI al op het beeldscherm had staan (voor mij een teken dat hij zich had voorbereid) en duidelijk uitlegde hoe bestraling in zijn werk gaat. Maar hij zei er ook bij dat het nog helemaal niet zeker is dat ik bestraling krijg; dat dat afhankelijk is van de soort borstoperatie die ik ga krijgen (borstbesparend of amputatie) en dat dat weer afhankelijk is van de chemo.... Maar waarom moest ik dan pers'e voor de chemo voor een intakegesprek komen??
Dit is dus een duidelijk voorbeeld van medische bureaucratie. Dokter Griep had zelf voorgesteld om het gesprek te doen als de chemo al gestart was. Hij gaf aan dat het gesprek van vandaag ook wat hem betreft flauwekul was, maar dat dit volgens de regeltjes zo moet. Als een oncoloog begint met de chemo voordat er een intakegesprek is geweest met de radiotherapeut, krijgt hij gewoon een minnetje achter zijn naam. Zogezegd een lager rapportcijfer dus. En aangezien niemand dat wil, worden er dus onnodige kosten gemaakt, ontstaan onnodig wachtlijsten, moet Ivor onnodig vrij nemen om met mij mee te kunnen en kan dokter Griep over een half jaar zijn verhaal nogmaals afsteken, want dit onthoud ik echt geen half jaar.
Ter afsluiting nog een leuk detail in het verhaal van dokter Griep. Bij de uitleg van de bijwerkingen ging het over vermoeidheid en dat je het echt rustig aan moet doen omdat bij bestraling je lichaam niet voortijdig aangeeft dat het genoeg is geweest en je dus opeens de man met de hamer kunt tegenkomen. En hij zei erbij dat hij dit bij vrouwen extra duidelijk moest maken want "als je tegen mannen zegt dat ze ziek zijn, gaan ze op de bank zitten ziek te zijn, maar een vrouw gaat drie minuten zitten en heeft dan alweer iets anders te doen...". Fantastisch toch?! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten