Nee, ik ben gisteren begonnen met enkele medicijnen waaronder dexamethason. Dit pepmiddel (de grote zus van prednison) zorgt voor een verbeterde eetlust (gisteren heerlijk uitgebreid bij Reina gegeten), zorgt ervoor dat je je beter gaat voelen (ik vind mijn haar al veel leuker) en vermindert de vermoeidheid. Normaal gesproken val ik in slaap als ik mijn kussen nog maar ruik, maar gisteravond was ik gewoon klaarwakker.
Vanmorgen was ik lekker vroeg aan de beurt. Om 9.00 uur zat ik al in mijn relaxfauteuil op de vierde verdieping van hotel ADRZ met uitzicht op de boulevard. Uiteraard had ik weer een "all inclusieve-bandje" met al mijn gegevens gekregen. Ik zeg gekscherend all inclusive-hotel, maar daar lijkt het bijna op. Ik ben echt heel goed verzorgd. Diverse warme en koude drankjes onbeperkt voor handen, ijsjes om de mond koud te houden (ter beperking van ontstekingen), de krant van vandaag en diverse tijdschriften binnen handbereik. Eerst een bonbonnetje bij de thee, daarna nog keuze uit een schaal met diverse koeken, chips en candybars en om 12.00 uur lunch met toch een heel behoorlijke keuze aan brood en beleg. Verder nog diverse tips gekregen, onder meer een website met recepten voor chemopati"enten (omdat hun smaak verandert) geschreven door de kok van sterrenrestaurant Librije in Zwolle.
Onderstaand een foto van mijn kerstboompje. In totaal moesten er vijf zakjes vloeistof door het infuus. 1 zakje tegen de misselijkheid, 1 zakje spoelvloeistof en drie chemische goedjes (voor de ge"interesseerden: Docetaxel, Doxorubicine en Cyclofosfamide). Leuke details: de eerste wordt gemaakt van de Europese taxus (dus als je die in je tuin hebt zou ik er een beetje voorzichtig mee doen) en de laatstgenoemde is een afgeleide van mosterdgas....
Waar ik wat tegenop zag was het contact met lotgenoten. Ik zit nu zo lekker in de vechtmodus en heb niet zoveel zin in negatieve verhalen. Maar ook dat viel reusachtig mee. Naast mij zat een vrouw die veel had meegemaakt. Haar moeder vorig jaar aan borstkanker overleden, zij nu borstkanker, haar borstreconstructie mislukt, daardoor infecties waardoor haar tweede kuur moest worden uitgesteld en het niet doorgaan van een vast contract bij haar werkgever vanwege de kanker. En toch geen zwartgallig gesprek, maar een gesprek gericht op de toekomst. Ook het verpleegkundig personeel kundig en gezellig.
Rond 13.00 uur werd ik dan van mijn kerstboom afgekoppeld en mocht ik naar huis. Ivor en ik hebben nog lekker een terrasje gepikt op de boulevard, hebben toen wat boodschappen gedaan en zitten nu lekker onder de parasol achter het huis. En ik voel me nog steeds kiplekker (het is nu 16.00 uur). Het is toch lekker dat er zoveel medicijnen zijn om de bijwerkingen tegen te gaan. De verwachting is dat ik vanavond wat griepverschijnselen zal krijgen zoals spierpijn en koorts en de dexamethason zal de komende dagen worden afgebouwd dus dan zal ook de vermoeidheid gaan toeslaan en zal de weerstand gaan verminderen. Maar nu heb ik dan toch nog goede hoop dat ik zaterdag naar het zomerfeest zal kunnen gaan. Het is tenslotte de eerste kuur en die is het minst erg.
Door het verminderen van de weerstand zal ik ook verminderd gastvrij zijn. Ten eerste zou ik het op prijs stellen dat mensen die iets onder de leden hebben of hun partner of kinderen hun bezoek uitstellen totdat ze weer helemaal gezond zijn. Ik was al niet zo'n zoener, maar drie kussen bij binnenkomst zijn nu taboe evenals handen schudden. Knuffelen mag wel :-). Je schoenen mag je aanhouden, maar bij de deur staat een flesje alcohol om je handen te desinfecteren. En ik heb mijn eigen wc waar niemand anders op mag. Ik hoop niet dat ik nu de komende maanden in eenzaamheid moet doorbrengen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten