Vrijdag hadden we weer een afspraak met de mammacare verpleegkundige. Eigenlijk zou ik woensdag naar haar toe moeten, maar omdat de operatie is vervroegd moest ik er vrijdag al naar toe. En laat nou net Lola niet op vrijdag werken. Hiephoi, we kregen een ander te spreken, Wat een verademing zeg.
Wat me nu wel duidelijk is geworden is dat de komende operatie zwaarder wordt. Niet zozeer de operatie zelf, maar de tijd daarna. De amputatie stelt niet zoveel voor, maar de verwijdering van de lymfeklieren heeft wat meer voeten in aarde. Het moeilijker kunnen bewegen van de arm en mogelijke vochtophoping zorgen ervoor dat ik een dag of tien na de operatie naar de fysiotherapeut moet. Deze moet ik nog even uitzoeken, want hij/zij moet een extra specialisme voor lymfoedeem hebben.
Daarnaast moet ik de rest van mijn leven op wondjes en muggenbeten letten. Hou je normaal je vinger even onder de kraan als je zo dom bent om in je vinger te snijden, ik moet het voortaan ontsmetten. Sla je normaal gesproken geen acht op een muggenbult, vanaf nu moet ik ze extra schoonmaken. De mammacare verpleegkundige verwoordde het wel aardig: "In het begin moet je er heel erg aan denken, maar op een gegeven moment wordt het net zo normaal als je bril opzetten. Als je net een bril hebt, moet je er ook iedere keer aan denken dat je hem op je neus zet, maar op een gegeven moment is het een automatisme.".
Wat ze ook zei is dat als ik ga vliegen ik voortaan veel drankjes moet bestellen. Met andere woorden, ik moet regelmatig mijn arm omhoog steken. Ik moet dan ook gedurende de vlucht in een stressballetje knijpen. Zo'n stressballetje heb ik van haar gekregen in de vorm van een poppetje.
Het grappige is dat dit poppetje echt sprekend op Lola lijkt: een klein donker dikkertje. En het poppetje is ook uitstekend geschikt voor voodoo-rituelen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten