Heerlijk weer thuis. Het AVL is best een fijn ziekenhuis, maar zoals het klokje thuis tikt....
Ik mocht gisteren al vroeg weg. Om 6.45 uur werd ik gewekt en om 8.00 uur stonden er al drie chirurgen in mijn kamer om de wond te inspecteren. Aan de ene kant vind ik het niet fijn iedere keer een andere arts te zien. Aan de andere kant is het wel zo dat ze op deze manier elkaars werk controleren en dat is wel weer prettig.
Toen nog even de drain verwijderen en dan mocht ik gaan. Nou, dat had ik even onderschat zeg! Ik ben niet zo kleinzerig, maar toen de verpleegkundige het ding uit mijn borst trok heb ik even een flinke kreet geslaakt. Dat deed zeer, niet normaal! Gelukkig had ze dat niet van tevoren gezegd en deed ze het heel snel. Maar het is een wonder dat ik haar niet meteen een klap heb gegeven van de schrik.
Hoewel ik me na de operatie prima voelde ben ik blij dat ik een nachtje moest blijven. De wond bloedde toch nog wel heel behoorlijk (zowel intern als extern) en als ik thuis was geweest had ik me daar toch zorgen om gemaakt. Nu heb ik twee keer gevraagd of dit wel normaal was en ben ik diverse malen nog gecontroleerd.
Om half negen verlieten we dus het ziekenhuis alweer. We hadden beter eerst nog koffie/thee kunnen gaan drinken in het restaurant, want vervolgens stonden we natuurlijk in de file. Maar we hadden geen haast, dus lekker op het gemakje naar het Zeeuwse terug gereden. Ook niet meteen naar huis gereden, maar eerst nog een lekker portie kibbeling gegeten.
Om vervolgens thuis opgewacht te worden door een compleet ontvangstcomité met bloemen en gebak. Die hadden al even op me zitten wachten, want ik had om half negen al ge-appt dat we naar huis kwamen, maar vanwege de files en de kibbeling waren wij uiteindelijk niet zo vroeg thuis.
In huis staan dus weer twee grote bossen bloemen en ik heb nog een paar kaartjes, vele appjes en cadeautjes ontvangen. Dank jullie wel allemaal. Het was uiteraard niet nodig, maar ik vind het ontzettend lief. Ik vraag me nog wel af of de tekst op de snoeppot die ik van mijn zus heb gekregen nu op mij slaat of op haar: "Er kan er maar een de liefste zus van de wereld zijn."....
Verder gaat het heel goed. Ik voel me uitstekend en heb sinds de operatie geen paracetamol of andere pijnstillers meer geslikt. Ik heb ook geen pijn, alleen als ik een rare beweging maak. Slapen gaat niet zo lekker, want ik slaap normaal op mijn linkerzij en dat gaat nu dus niet.
Maar ik mag verder helemaal niks. Niet autorijden, niet fietsen, niet stofzuigen, niet tillen, niet bukken. Vooral dat laatste is echt onhandig; ik wist niet dat je voor zoveel moest bukken. Ik kan nog geen was draaien of de vaatwasser uitruimen. Wat ik wel goed kan is tv kijken, lezen, spelletjes op mijn telefoon spelen. Dus daar ga ik me de komende dagen maar mee vermaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten