Recontructie

Twee dagen na het nieuws dat het alsnog een amputatie wordt, ben ik me aan het verdiepen in deze vervolgstap. Dat mijn borst er alsnog af moet was geen fijn nieuws, maar erger vind ik eigenlijk dat het hele proces nu nog een paar weken langer duurt. Ik was er geheel op ingesteld eind van het jaar klaar te zijn met de behandeling en 2016 gezond te beginnen. Helaas zal nu de bestraling waarschijnlijk pas in januari aanvangen. Jammer maar helaas.

Nu is de vraag wat ik nu eigenlijk wil. Voor mij staat het als een paal boven water dat ik in ieder geval een reconstructie wil. Ik weet dat een prothese zelfs in bikini niet zichtbaar is, maar ik wil er ook in mijn blootje zo normaal mogelijk uitzien en dat is dus met borst. Nou ja borst, iets wat lijkt op een borst dan. Want een gereconstrueerde borst ziet er echt anders uit:

Het kan wat opgeleukt worden met permanente make-up/tatoeage in de vorm van een tepel:

Maar je kunt ook voor een heel andere afbeelding kiezen natuurlijk:

Maar zover is het nog lang niet. Ik moet eerst kiezen voor reconstructie tijdens de amputatie of na de bestraling. En voor reconstructie met een implantaat of met eigen weefsel.  Het lijkt op het eerste gezicht logisch om te kiezen voor reconstructie gelijk met de amputatie zodat ik niet een borstloos lichaam hoef te zien en eigen weefsel klinkt ook het meest natuurlijk. Maar zo eenvoudig is het helaas niet.

Een reconstructie direct bij de amputatie levert vaak een mooier resultaat op, maar geeft ook een grotere kans op complicaties. En helaas ben ik in het ziekenhuis twee vrouwen tegengekomen bij wie de reconstructie helemaal niet goed is verlopen (infecties, afstoting). Achteraf reconstrueren betekent weer minimaal 1 extra operatie.

Voordeel van het gebruik van eigen weefsel is een mooi natuurlijk resultaat. De borst voelt warm en wordt kleiner bij afvallen en groter bij gewichtstoename. Bijkomend voordeel is de buikwandcorrectie :-)
Er zijn hier echter ook een heleboel nadelen zoals een complexe, langdurige operatie met grotere kans op complicaties. Daarbij duurt het herstel langer en hou je er meer littekens aan over. Tevens is de kans van afstoting groter.

Ik heb inmiddels op internet een mooi overzicht gevonden met de mogelijkheden. Vrijdag heb ik een afspraak met de plastisch chirurg in Amsterdam en zal ik haar het hemd van de lijf hierover vragen.

Wat ook nog meespeelt in de beslissing van het soort operatie is hoe lang het duurt voordat ik terecht kan. De vorige keer zat er vijf weken tussen het gesprek met de chirurg en de daadwerkelijke operatie. Alleen het plannen van de operatie duurde al twee weken, waarbij ik twee keer heb gebeld met de vraag of ze me misschien waren vergeten... In Amsterdam is meer mogelijk, maar als ik in Vlissingen veel eerder terecht kan kies ik toch voor Vlissingen. Ik wil niet nog langer met dat monster in mijn lichaam lopen.