Het eerste woord uit de titel slaat op het wachten op de operatiedatum. Van het ADRZ valt veel te zeggen, maar als je eenmaal een afspraak hebt met de anesthesist dan weet je een half uur later de datum en het tijdstip van je operatie. In het geval van het AVL ben ik er maandag geweest en nu, donderdag, weet ik nog niks. Voor het feit dat de operatie snel moet plaatsvinden, vind ik het maar lang duren. Morgen maar weer even bellen.
Het tweede woord uit de titel slaat op mijn tintelvoeten. Helaas heeft de reductie van de taxotere niet geholpen. Mijn tenen en vingers tintelen als nooit tevoren. Aan mijn vingers kan ik wel wennen. Het belemmert me niet in mijn functioneren. Dat kan ik helaas niet zeggen van mijn voeten. Buiten de tintelingen in mijn tenen voelt het alsof ik met een pingpongbal onder mijn voeten loop. En dat is pijnlijk. Daarbij heb ik continu koude voeten. Als ik volgend jaar de ladiesrun wil lopen heb ik nog een hele weg te gaan. Gewoon lopen is al lastig genoeg, laat staan hardlopen.
Ik heb geprobeerd of het met paracetamol of ibuprofen beter gaat, maar helaas. Wel denk ik dat beweging helpt. Ik denk dat hierdoor de bloedsomloop wordt gestimuleerd waardoor de zenuwen wat meer geprikkeld worden. Maar langer dan een half uur wandelen zit er nog niet in.
Voor de koude voeten heb ik thermokousen. Echt sexy, van die zwarte kniekousen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten