chemobrein

Zojuist weer wezen hardlopen.  Op aanraden van mijn schoonvader met de zogenaamde verkennerspas, afwisselend 10 passen lopen en 10 passen rennen. Qua verzuring in mijn benen ging dat tamelijk goed, qua ademhaling niet. Door de snelle afwisseling kwam ik niet in mijn ritme. Halverwege ben ik dus weer "gewoon" hardlopen. Dat ging beter voor mijn ademhaling, maar ik had weer meer last van verzuring. Nu heb ik zojuist op internet gelezen dat de verkennerspas eigenlijk met 20 passen is in plaats van met 10, dus misschien moet ik dat de volgende keer maar proberen.

Wat overigens ook niet hielp om in mijn ritme te komen, was de hoeveelheid slik op de weg. Nu snap ik best dat het voor een boer onmogelijk is om geen modder op de openbare weg achter te laten, maar op de Van Cittersweg lag vanmorgen over een stuk van circa 300 meter een laag van 10 cm. In zo'n geval vind ik dat ze wel wat mogen opruimen. Zelfs wandelen was daar een gevaarlijke onderneming. Op de overige wegen viel het wel mee, maar ik bleef wel angstvallig opletten.

Naast een slechte conditie is een bekende bijwerking van de chemo het zogenaamde chemobrein. Ik geloof niet dat ik daar last van heb. Ik heb wel een geheugen als een vergiet, met name voor namen, maar dat had ik voor de chemo ook al. Ik heb hooguit een goed excuus erbij gekregen als ik iets vergeet. "Sorry, chemobrein", hartstikke handig. En volgens Wendy van Dijk zijn mensen met een slecht kort geheugen gelukkigere mensen. Ook mooi meegenomen.
Maar ik denk wel dat Mika wat chemicaliën heeft binnen gekregen en wat last heeft gekregen van een chemobrein. Gisteren kon hij namelijk zijn voetbalschoenen niet vinden. Alles afgezocht in huis en in de garage, maar helaas nergens te vinden. Dus hij een uur voor de wedstrijd naar de voetbal gefietst om te kijken of ze misschien bij de gevonden voorwerpen lagen, maar helaas ook niet. Flink balen dus, want op welke schoenen zou hij dan moeten voetballen en ik kwaad: "Ze zijn verdorie net nieuw. Je koopt maar nieuwe van je eigen geld.". Kijkt Ivor in zijn tas, zitten zijn voetbalschoenen gewoon onderin..... Chemobrein?

Bij een ander ventje op de voetbal werkten de hersens ook niet helemaal. Ik zat op de tribune naar Mika te kijken toen hij net gedoucht langs kwam lopen. Dus ik vroeg: "En, wat hebben jullie gedaan?" Kijkt hij me heel wazig aan van "wat een stomme vraag" en antwoordt: "gevoetbald natuurlijk." Nou, volgens mij valt mijn chemobrein dus nog wel mee.