Ik voel het al, vandaag de zwaarste dag. Lome benen, puffend de trap op, alles in bejaardentempo. Vandaag ga ik eraan toegeven. Gewoon een hele dag niks doen, een beetje bankhangen, Netflixen, domme spelletjes op mijn telefoon doen, een compleet boek uitlezen en als me dat al teveel wordt nog een middagslaapje ook.
Het kan vandaag ook. Mika gaat met een vriendje naar Eindhoven, naar de PSV-fandag. Ivor moet de hele dag werken en alle boodschappen zijn in huis. Ik heb dus de hele dag voor mezelf. Het zou zomaar een normale vakantiedag kunnen zijn, een dag waarop niks hoeft. Op de camping doe ik tenslotte ook wel eens een hele dag helemaal niks.
Toch voelt het niet als vakantie. Het verschil zit hem in de vrijwilligheid, of eigenlijk in het ontbreken ervan. Ik word gedwongen rustig aan te doen op een moment dat ik dat zelf niet wil. En dat vind ik niet leuk...
Maar de vorige twee eerste dinsdagen waren ook niet goed bevallen. Chagrijnig, verveeld en vervelend ben ik die dagen doorgekomen. Met als gevolg ruzie met Ivor. Dat moet deze keer anders. En dus heb ik mijn flodder campingbroek aangetrokken (speciaal voor de gelegenheid gekocht, echt waar!) en ligt mijn e-reader klaar voor een lekker dagje relaxen. Als ik nou water in een wijnglas schenk en mijn pilletjes op een leuk tapasschaaltje leg, ga ik misschien zelf ook nog in het vakantiegevoel geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten