Inmiddels hebben de meeste mensen me inmiddels gezien met sjaal, muts of hoed, heeft iedereen gevraagd hoe het met me is en heb ik iedereen uitgelegd wat er het komend jaar staat te gebeuren. Dat betekent dat het leven weer normaal wordt. Natuurlijk sta ik met het monster op en ga ik ermee naar bed (en dan bedoel ik natuurlijk niet Ivor :-) ). Maar niet elk gesprek gaat er meer over.
En dat is prettig, heel prettig zelfs. Ik ben weer Meta en niet de kankerpari"ent. Op het werk gaat het weer over schoorstenen (ja, dat is toch echt een interessanter onderwerp...), op feestjes gaat het weer over de kinderen en vakanties en met vriendinnen bespreek ik weer hun problemen. Er wordt hooguit nog gevraagd of er speciaal iets voor mij in huis gehaald moet worden vanwege mijn smaak, of eigenlijk het gebrek eraan. En ook daar hebben we het niet over Ivor :-)
Ook op het gebied van smaak kan ik melden dat ik weer in de goede week zit. Langzamerhand proef ik weer dingen. Niet optimaal, maar er zit weer smaak aan. De vieze nasmaak aan alles is weg net als die rotsmaak in mijn mond. Dus tot donderdag is het weer culinair genieten. Vrijdagavond uit eten geweest vanwege een verrassingsfeestje voor mijn lieve vriendin Yfke, gisteravond heeft Ivor heerlijk gekookt (scholfilet met een tomaten/olijvensaus en tagliatelle), donderdag na de chemo gaan we weer lekker buiten de deur lunchen en mocht het nog mooi weer worden van de week zullen we wel een keer op een terrasje ergens belanden. Dus ik hoef dinsdag op de controle niet bang te zijn dat ik teveel ben afgevallen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten