paranormaal begaafd

Ik merk een duidelijk verschil met de vorige twee chemokuren. Gisteren was ik al behoorlijk moe, terwijl ik de vorige twee chemo's tot en met zaterdag toch echt hyper was. Nu had ik wel twee slechte nachten gehad, dus dat kan natuurlijk ook wel meespelen. Aan de andere kant was dit voorspeld en dus te verwachten. Zoals de verpleegkundig specialist zegt: "We laten je een marathon lopen, laten je dan herstellen maar net niet helemaal en laten je dan weer een marathon lopen. En dan zes keer."

Maar ik merk nog een duidelijk verschil: ik wordt paranormaal begaafd. :-) Misschien toch een soort chemobrein of zo. Gisteren begon het om half tien. Ik had nog geen afspraak voor het zetten van de Neulasta-injectie. Een aangezien die tussen gistermiddag 13.00 uur en vandaag 13.00 uur gezet moest worden, werd ik daar een beetje zenuwachtig van. Daarbij kan ik er slecht tegen dat het allemaal op het laatste moment gepland wordt en ik dus niks kan plannen op wat normaal nog goede dagen zijn. Dus ik bellen. Op het moment dat ik de leverancier aan de lijn had, hoorde ik al piepjes van een ander gesprek in mijn oor. Ja hoor, dat was de verpleegkundige om een afspraak te maken. Precies op hetzelfde moment als ik.

Dat gebeurde me gisteren nog twee keer. Mika was gaan spelen en ik wilde weten of hij thuis kwam lunchen of niet en dus stuurde ik een appje. Precies op het moment dat ik op verzenden drukte, kreeg ik een appje van hem binnen dat hij bij een vriendje bleef eten.
En 's middags ging ik op de website van Mika's nieuwe school kijken welke schoolbenodigdheden we moeten aanschaffen. Net toen ik las dat de webwinkel hiervoor pas 8 augustus open was, kreeg ik hetzelfde bericht via de e-mail van school binnen.

Nu hoop ik dat deze trend zich nog even doorzet. Want als het nog ietsje beter wordt, dan kan ik me de moeite besparen om te bellen, te appen of iets op te zoeken. Dan weet ik misschien van tevoren dat ik gebeld, ge-appt of gemaild wordt. :-)