Vannacht weer ruim twee uur wakker gelegen. En wat in geen tijden is voorgekomen is dat ik ben gaan piekeren. Volgende week donderdag heb ik namelijk de MRI die uit moet wijzen of de chemo aanslaat en dat zorgt bij mij nu toch wel voor de nodige spanning.
Na de eerste chemo vond ik het resultaat bijna spectaculair te noemen. Van de tweede chemo durf ik niet met zekerheid te zeggen of het is aangeslagen. En nu, pas 1 dag na de derde kuur, doe ik niks anders dan voelen, duwen en knijpen of ik al wat verandering voel. Belachelijk natuurlijk, maar ik kan het niet laten.
Want wat als de MRI uitwijst dat de chemo's onvoldoende resultaat opleveren? Er is ons verteld dat ik de zwaarste chemokuur krijg. Aanpassing daarin lijkt me dus onmogelijk. Misschien nog een paar kuurtjes extra? Of stoppen en dan overgaan tot de operatie? Bestraling naar voren halen? En wat doet dat met het percentage overlevingskans? Iedere keer bij tegenslag gaat er een paar procentjes af...
Zoveel vragen en ik kan er nu niks mee. Ik kan altijd mailen of bellen naar de verpleegkundig specialist, maar zij kan nu toch ook niks zinnigs zeggen zonder MRI. Afwachten tot dinsdag 28 juli dan maar, want dan krijg ik de uitslag. Dat wordt een lange anderhalve week...
Maar in het donker is altijd alles erger dan overdag en gelukkig werd het vroeg licht. Ik bedacht me dus ook nog iets leuks dat ik gisteren vergeten te vertellen ben en toch ook nog even wil delen.
Op de afdeling worden niet alleen chemokuren toegediend. Vorige keer was er een vrouw die kalk via het infuus kreeg toegediend en gisteren kwam er een man die twee zakken bloed toegediend moest krijgen. Ook deze man had zijn humor nog niet verloren: hij stelde zich voor als Dracula. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten