Ik kreeg vandaag te horen dat mijn blog saai begint te worden. Ik kan niet anders zeggen dan dat dat klopt. Ik weet ook niks meer te schrijven. Het meeste is achter de rug, nog twee bestralingen te gaan die volkomen routinematig worden afgewerkt. Bij het ZRTI loopt alles altijd op rolletjes, dus daar kom ik ook niks tegen om over te klagen of om belachelijk te maken. Met mij gaat alles ook al goed, dus geen vervelende bijwerkingen ter vermaak. Het enige dat ik nog kan vermelden is dat ik vandaag niet door had dat ik een afspraak had met de radiotherapeut na mijn bestraling. Ik ben al helemaal niet meer bezig met doktersafspraken en zo. Gelukkig stelde het ook niks voor. Het was meer om eventuele bijwerkingen door te nemen en om de boel weer over te dragen aan de chirurg in het ziekenhuis.
Dit is dus het een na laatste bericht van mijn blog. Maandag, na mijn laatste bestraling, zal ik voor het laatst wat schrijven. Dan heb ik 154 berichtjes in 9 maanden tijd geschreven. In het begin had ik heel erg de behoefte om alles van me af te schrijven. En om alles vast te leggen voor "het nageslacht" en mijn eigen chemobrein. Nu alles weer gewoon begint te worden, is die behoefte ook minder. Dus hoewel ik het heel leuk vond om te schrijven, zal ik het niet gaan missen. Gelukkig maar, want beter stoppen op het hoogtepunt dan echt saai te worden!
We wensen jullie veel geluk en gezondheid toe na 9 maanden hard strijden tegen het monster je heb je niet gewonnen gegeven en gewonnen heb je. We hopen dat jullie nog heel veel jaren samen kunnen doorbrengen met leuke dingen te doen , en ik hoop dat we jullie nog vele malen zullen zien op onze fam.dag. Dikke knuffel voor jullie.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Tante Wilma en Koosie