Vandaag had ik een afspraak met de chirurg. Een voorbereidend gesprek voor de borstoperatie. De verpleegkundig specialist had me erop voorbereid dat ik moest denken aan een amputatie. De MRI gaf wel aan aan de tumor nog maar 2 x 2 x 3 cm was na de derde chemo, maar als je het voelt dan zit er nog "iets" dat circa 6 x 6 cm is en dat was volgens haar waarschijnlijk te groot voor een borstbesparende operatie.
Waren er voor mij nog drie vragen die beantwoord moesten worden:
1. Wat is dat "iets" waardoor de tumor nog zo groot lijkt?
2. Wat zijn de mogelijkheden bij een amputatie voor reconstructie met eigen weefsel?
3. Is er een alternatief voor het verwijderen van de lymfeklieren gezien de mogelijke gevolgen op lange termijn.
Maar de chirurg had een ander verhaal voor me. Ze denkt dat het mogelijk moet zijn om het restant van de tumor te verwijderen zonder plastisch chirurgische ingreep. Ze denkt dat de tumor na zes chemo's klein genoeg is om alleen weg te halen. Ik wist niet eens dat het tot de mogelijkheden behoorde! Ze denkt dat het kan omdat de verhouding tumor/volume borst groot is. Met andere woorden: lang leve de grote tieten!
Maar het is nog wel onder voorbehoud. Dinsdag is er multi-disciplinair overleg en dan moet "mijn case" nog wel besproken worden. En natuurlijk volgt nog een MRI na de laatste chemo.
Een tweede optie zou zijn borstbesparend. Ook dat is goed mogelijk omdat de tumor zich maar in 1 kwadrant van de borst bevindt (linksboven). Dit zou wel betekenen dat ik aan beide borsten geopereerd moet worden, omdat dit een verkleinende operatie is. Anders loop ik scheef :-) Ik zou dan van cup E naar cup C gaan. Waarbij ze zei dat als ik toch aan borstverkleining dacht ik dit sowieso zou kunnen doen (hoe omzeil je verzekeringskwestie voor een cosmetische operatie...). Maar als het aan mij ligt hou ik liever mijn eigen borsten (en Ivor waarschijnlijk ook :-) ); die horen gewoon bij mij.
Maar zoals het er nu naar uit ziet is is amputatie in ieder geval niet meer aan de orde. En tussen neus en lippen door vertelde de dame van het goede nieuws dat bij deze operaties de lymfeklieren hoogstwaarschijnlijk kunnen blijven zitten (jaja, weer onder voorbehoud), ook doordat de uitzaaiingen enkel via de poortwachtersklier zichtbaar zijn geworden en niet al via de echo. De oksel wordt dan met de bestraling meegenomen. Weer fantastisch nieuws!
Bleef nog de vraag staan van het "iets". Dit is blijkbaar klierweefsel en zit ook in mijn andere borst. Dit verklaart voor mij ook waarom het soms hard en soms zacht voelt. Het is namelijk hormoongevoelig. En het verklaart ook waarom ik de verharding nooit als ernstig heb ervaren. Een bepaalde mate hoort er bij mij gewoon te zitten.
Ik kan niet anders zeggen dat ik nu blij ben dat ik de chemokuren voor de operatie heb gehad. In eerste instantie had ik zoiets van "dan blijft dat monster nog zo lang zitten". Wat mij betreft hadden ze daags na de uitslag beide borsten mogen amputeren. Nu ben ik dolgelukkig als dat niet zou hoeven.
Dus nu maar hopen dat de rest van het team het met mijn nieuwe favoriete chirurg eens is. De komende weken heb ik weer de nodige afspraken voor onderzoeken en gesprekken staan, onder meer voor het plaatsen van een marker. Hierbij wordt een metalen draadje in het midden van de tumor bevestigd om de operatie te vergemakkelijken. Dit moet op korte termijn, anders is de tumor misschien niet meer te vinden. De enige afspraak die niet meer doorgaat is die met de plastisch chirurg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten