Blijkbaar waren er deze week vallende sterren aan de hemel te zien. Ik heb ze gemist, maar Sanne niet. Volgens haar was het mooi en spectaculair om te zien. Zowel langzame als snelle vallende sterren. Ze heeft er zeker vijf zien vallen. Bijzonder lijkt me dat. Ik heb nog nooit echte vallende sterren gezien. Ik hoop dat Sannes wensen uitkomen.
Maar wie ze ook heeft gemist, kan vanaf vandaag terecht in huize Seymour-Booltink. Waarschijnlijk zijn ze niet zo spectaculair als de echte, maar ik heb er behoorlijk last van. Bij het bloedonderzoek was al duidelijk dat mijn HB-gehalte verlaagd was, maar ik kan merken dat het weer lager is. Zodra ik opsta zie ik sterretjes, halverwege de trap zie ik sterretjes en tandenpoetsen doe ik maar zittend op de rand van het bad.
En verder dus moe. Alles gaat weer in bejaardentempo. Gisteren dacht ik daarom dat het een kort dagje zou worden. Tegen het avondeten had ik het al wel gehad, terwijl ik 's morgens niet heel vroeg mijn bed uit was en 's middags nog een uurtje had geslapen. Maar uiteindelijk heb ik het toch nog tot over half twaalf volgehouden. Het was zo gezellig gisteravond. Ivor had zijn best gedaan om een lekkere dorade klaar te maken en dat was goed gelukt. Sanne kwam eten en is lekker blijven hangen. Ook Mika bleef lekker bij ons in de tuin zitten. Potkacheltje en kaarsjes aan, muziekje aan. Om de beurt een liedje kiezen. Eenvoudige gezelligheid waar ik enorm van kan genieten en die me lekker lang op de been heeft gehouden gisteren. Zo kom ik deze week wel weer door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten