Da dag is nog jong, maar ik voel me minder moe dan gisteren. Gisteren heb ik letterlijk de dag uitgezeten. Ik heb alleen maar op de bank en in bed gelegen. Ik had de dag ook aan mezelf, want Ivor was met de kinderen naar PSV. Toch is het raar dat ik minder vermoeid ben, want gisteren had ik nog medicijnen en vandaag niet. Maar nogmaals, de dag is nog jong, het kan nog van alles brengen.
Wel had ik vanmorgen wat meer last van druk op mijn borst en heel kort had ik wat hartkloppingen. Even mijn hartslag opgenomen (circa 100...) en de bevindingen in mijn logboek geschreven. Toch even in de gaten houden.
Het zou natuurlijk van de spanning kunnen komen omdat mijn ventje vandaag voor het eerst naar de middelbare school gaat. :-) Nee, daar ben ik juist supertrots op. Hij heeft er zelf ook zin in. Dat is misschien nog wel belangrijker. Dus daar heb ik zeker geen hartkloppingen van.
Misschien wel trouwens door het gebrek aan discipline, structuur en vast ritme van Mika's kant. Wat dat betreft lijkt hij absoluut niet op mij. We hadden duidelijk afgesproken hoe laat hij dit weekend en vandaag naar bed zou gaan en zou opstaan en wat hij allemaal nog moest doen en regelen. En overal werd " jaja" op geantwoord, maar voorlopig is alles nog "nee nog niet" en "zo meteen". Nu ben ik er nog om achter zijn broek aan te zitten, maar vanaf volgende week niet. Toch redenen voor hartkloppingen niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten