Vandaag is zo'n dag die ik van tevoren wel had willen overslaan. Het is weer de dinsdag na de chemo en per definitie dus de zwaarste dag na een chemo. Gisteren zei ik nog tegen Ivor dat het fijner zou zijn als je zo'n dag gewoon kon slapen. Net als dat je griep hebt. Dan voel je je beroerd, maar je gaat in je bed liggen en gaat slapen. En je slaapt de griep er gewoon uit. Je slaat gewoon een paar uur of een paar dagen over en dan gaat het weer. Helaas werkt dat hierbij niet zo.
En dus zag ik best tegen vandaag op. Maar eerlijk gezegd valt vandaag wel mee. Ik geloof niet dat ik me van mijn leven ooit zo moe heb gevoeld als vandaag, maar verder voel ik me helemaal niet slecht. In tegenstelling tot de vorige "dinsdagen" ben ik zelfs weg geweest. We moesten even een cadeautje kopen en zijn even naar Karwei en Groenrijk geweest. Dat zijn geen kilometers, maar dat is toch stukken beter dan bijvoorbeeld de dinsdag na de tweede chemo die ik als oud vuil op de bank heb doorgebracht.
Het scheelt ook dat Ivor thuis is. Die zorgt lekker voor me en dan heb ik wat meer aanspraak. Ik accepteer ook beter dat ik niet alles kan en dat is ook voor mijn humeur een stuk beter. Zometeen gaan we nog een uurtje op verjaardag en dan is de dag alweer bijna voorbij. Nog maar twee "dinsdagen" te gaan.
Op het moment dat ik bovenstaande schreef, ging het dus toch even mis. Ik zit met mijn laptop op schoot en het wordt zwart voor mijn ogen. Nog net op tijd laptop aan de kant. Ivor stond gelukkig naast me, anders had ik op de grond gelegen. Nu, 10 minuten later, voel ik me weer goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten