Ik zat in de woonkamer toen ik een enorme klap hoorde. Het leek wel alsof er een vuurwerkbom in mijn achtertuin ontplofte. Ik schrok me rot en liep naar de tuin om te kijken wat er aan de hand was. Bleek dat er een sperwer tegen de achterdeur was aangevlogen. En daar zat ze dan (later bleek het een "ze" te zijn), versuft en met een vogel als prooi tussen de poten.
Dat heb ik zo eens 10 minuten aangekeken, maar ze bleef maar zitten. En ik had geen idee wat ik moest doen. Dus nadat ze niet uit zichzelf wegvloog heb ik mijn schoonvader maar gebeld (vogelkenner en -keurmeester). Zei hij dat ik het beestje in een doos moest stoppen, de doos half dicht moest doen om haar bij te laten komen en dan laten wegvliegen.
In een doos stoppen, ammehoela! Een sperwer is maar een klein roofvogeltje, maar ik heb toch echt ontzag voor zijn snavel en klauwen. Zegt mijn schoonvader ook nog: "Je kan toch handschoenen aandoen". Ja, ik ben gek. Mijn familie weet dat ik al bang ben voor eenden (ben ik ooit door gebeten, ook al zeggen ze dat eenden geen tanden hebben...) Ik kom dus niet in de buurt van een sperwer. Doei.
Dus na een korte stilte over de telefoon begreep mijn schoonvader ook wel dat ik een beroep op hem wilde doen en stelde hij voor om langs te komen. Dat kwam eigenlijk niet uit want hij was ergens op bezoek, maar ja als vogelliefhebber (en misschien met een beetje medelijden voor mij) liet hij me dan toch niet aanmodderen. Dus vijf minuten later kwam hij binnen samen met de vriend waar hij op bezoek was. Een sperwer heb je tenslotte niet elke dag in je achtertuin. Hij doet de achterdeur open..... en de sperwer vliegt weg met achterlating van zijn prooi.
Dus ik voor niks in de stress, mijn schoonvader voor niks gekomen en nog een half afgekloven vogeltje in mijn tuin.
En hoe denk je dat die sperwer nu op haar nest zit....��
BeantwoordenVerwijderen